Ogromne wieżowce, muzea i teatry o przeszklonych ścianach, nowoczesne apartamenty, gwarantujące wygodę i luksus mieszkańcom. Oto co nas czeka w najbliższej przyszłości. Takimi rozwiązaniami posługuje się nowoczesna architektura, mimo, że jej założenia stworzono na początku XX wieku. Dzisiaj w odświeżonej wersji pojawiają się w nowych dzielnicach, w katalogach budowlanych i na ekranach naszych telewizorów, smartfonów i komputerów..
Czym jest nowoczesna architektura?
Pojęcie to można rozumieć na dwa sposoby. Słownikowy i potoczny.
Według słowników jest to nurt w architekturze, obejmujący początki XX wieku aż do lat 70. 80. XX wieku.
W mowie potocznej często jest zaś rozumiany jako architektura współczesna, obecna, teraźniejsza.
Dlaczego tak jest? Dzisiejsi architekci często korzystają z głównych założeń ideowej nowoczesności, używając przy tym nowych technologii i materiałów. Dzięki temu osiągają nowe możliwości.
Czym charakteryzuje się nowoczesny budynek?
Przyjrzymy się założeniom nowoczesnej architektury.
Po pierwsze funkcjonalność, czyli konstrukcja, położenie i umiejscowienie poszczególnych elementów budynku ma wspomagać jego użytkowość. Przykładem takiego budynku może być wieżowiec w centrum zatłoczonego miasta. Może on funkcjonować jedynie jako biurowiec, jednak najczęściej na niższych piętrze znajdują banki, kawiarnie, restauracje, wyżej pomieszczenia do użytku biurowego, a najwyżej mogą być apartamenty do wynajmu pod mieszkania, studia itd. Jeden budynek całe spectrum możliwości.
Po drugie minimalizm, czyli jak najmniej ozdobników. To nie dawne budowle ozdobione gzymsami, krużgankami, freskami, pomnikami, gargulcami, witrażami, czy innymi tego typu. Nowoczesność to umiar, uporządkowanie i użytkowość.
Po trzecie – maksymalne wykorzystanie przestrzeni i jej zalet. Przykładowo, jeśli pokój znajduje się po stronie najbardziej oświetlonej zróbmy wielkie okna, aby jak najwięcej dziennego światła do niego wpadało i zmniejszało użycie energii elektrycznej.
Dlaczego właśnie te trzy założenia są takie ważne?
Wcześnie wspomniane założenia powstały na skutek przemian, jakie przechodził świat na początku XX wieku.
Po pierwsze w miastach bardzo szybko rosła liczba ludności. Zaczynało więc coraz bardziej brakować miejsca. Architekci musieli więc wymyślić rozwiązania, które pozwolą żyć większej ilości ludzi mieszkać na mniejszej powierzchni, z zachowaniem ich komfortu. Właśnie z tej potrzebny powstały pierwsze wieżowce i inne budynki piętrowe.
Po drugie rozwinęło się budownictwo, które można nazwać wielorodzinnym. Chodzi o wszelkie bloki mieszkaniowe, osiedla domów rodzinnych, domki szeregowe i bliźniaki. Każdy budynek z tych wymienionych może zamieszkiwać więcej niż jedna rodzina. Całkiem obcy sobie ludzie, teoretycznie w jednym budynku. To była duża zmiana, pozwalająca na zapewnienie dachu nad głową wielu ludziom, zwłaszcza dzisiaj. Kiedy większość szuka mieszkania w mieście, a nie domku na przedmieściach.
Po trzecie maksymalne wykorzystanie każdej wolnej przestrzeni. Każde centrum miasta to zbiorowisko wielofunkcyjnych, wysokich, szklonych budynków. Kiedyś tak nie było – należało wyburzyć stare budynki, aby powstały nowe. Takie, które podołają nowej roli i nowym czasom.
Najnowsze komentarze